NO8DO

Waar waren we gebleven? O ja bij buurman Ted (heeft u hem gezocht?)! En vooral ook bij het leed dat Max op de camping heet. Laat het nu zo zijn dat ik een prima eerste nacht en eigenlijk ook 6 prima nachten daarna heb gehad. Het weer in Portugal is aanzienlijk beter dan toen, het lijkt voor ons echt alweer heel lang geleden, in Parijs. We hebben gedurende ons hele verblijf in Portugal, dus tot in Sevilla kunnen kamperen. Ik ga er in deze blog niet over klagen of er leuke anekdotes in verwerken omdat die er simpelweg niet zijn en er niets te klagen valt. U als lezer moet nu denken; hier klopt iets niet, dit bestaat niet. Max en niet zeuren over de camping?! Wees gerust, kamperen en Max blijft als water en vuur maar we betalen op de camping slechts 16 euro per nacht en dus voor deze reis zie ik het graag door de vingers. Maar later met het gezin op de camping? Nee, dan blijf ik liever thuis!

Lissabon is zoals al eerder vermeld een mooie stad vol met geschiedenis (en supporters). Die Portugezen hebben me daar een partij eilanden gevonden vroeger! Buiten de vermelding dat er in Lissabon een ongeveer net zo groot beeld staat van Jezus als in Rio de Janeiro en je je daar dus heel even waant, kan ik er weinig spannends over schrijven. Ga er zeker een keer heen en zie het met eigen ogen!
Het is interessanter om te schrijven over onze dagen in de Algarve. Te beginnen in Lagos!
Dit is een klein stadje aan de linkerkant van de Algarve. Het is bij toeristen niet heel bekend maar de kustlijn daar komt met stip binnen in mijn top van mooiste plaatsen ter wereld (1 is Kaap de goede hoop en 2 de Mayajungle in Calakmul). Wat een prachtige natuur en wat een adembenemend uitzicht. Daar kan ik uren naar kijken en van genieten! Het is me zelfs gelukt om naar beneden te klimmen, via touwladders en abseil stijl, en uit te komen op een klein strandje. Zo zie je ze maar weinig! Meer privé kan niet en wat een rust. Voor de vakantiegangers die richting Albufeira gaan dit jaar, maak een dagtocht naar Lagos. Geen discussie! Veel leuker dan dat vernederlandste dorp een paar kilometer verderop. Daar zijn we trouwens ook een dagje geweest. Gewoon even polshoogte nemen. Het is Salou en Chersonissos all over again. De stad is bezaaid met Nederlandse eettentjes maar ook de tandartsen hebben deze zomer hotspot gevonden. Als je dan ‘s nachts tikken krijgt in de disco omdat je op iemands gloednieuwe spierwitte k-swiss schoenen gaat staan kun je in ieder geval de volgende ochtend direct terecht bij tandarts dr. Wouter Vriesman die er gelijk een paar kronen inzet à 1500 euro per kroon. Wel even de verzekering bellen! Henk en Ingrid hebben Nederland verlaten en heten hier Ronny en Ellen en zij zijn de trotse eigenaren van Hollandse bar/bistro Ronny en Ellen. Het is niet door het gebrek aan fantasie dat de tent zo heet maar door het gebrek aan hersenen en de angst dat ze na de winter in Nederland de toko in de zomer hier niet meer kunnen terugvinden.
Wij doen vrolijk mee in het circus en lunchen bij een American diner. Elvis, de Blues Brothers en die typische American diner inrichting (foto's), het is er allemaal. De pancakes zijn heerlijk en vullend.
We merken dat de jongen achter de bar aanslaat bij het noemen van twee namen: Go Go Tours en
X-travel. We laten deze namen express vaak de revue passeren en tot ons genoegen blijkt dat we gelijk hebben. Het kan niet anders dan dat de man denkt dat wij van een van deze organisaties zijn en alvast aan het inventariseren zijn. Zo vriendelijk en spraakzaam heb ik ze zelden gezien. Hij legt alles uit, of we nog vragen hebben en is het eten toch wel echt lekker? Om het geheel nog wat extra aan te dikken begin ik rustig in mijn reisdagboek te schrijven en terwijl ik dit doe kijk ik eens kritisch de Diner door. Een gratis maaltijd gaat er niet af maar we hebben wel lol!
Na een paar uur heb je als zelfrespecterend reiziger deze plek wel gezien en we gingen snel door naar Faro. Of in ieder geval de camping bij Faro. Hier kan ik twee leuke dingen over vertellen, ten eerste is dat koken in de volle wind geen succes is. Julian heeft dit al beschreven in zijn blog. Hij koude bonen en ik warme erwten met daarbij veel te dure satésaus, gevonden in de supermarkt van u raadt het al Albufeira, en net nog iets te harde rijst. Een feestmaal! En de Franse buurman maar BBQ’en. Het tweede wat ik kan vertellen is dat we de volgende dag in Faro de meest schrale en deprimerende boottocht ever hebben gemaakt. Volgens de Lonely, onze bijbel gedurende de reis, kan je in het natuurpark bij Faro mooie boottochten maken. Dit is een oproep aan de Lonely, schap deze passage direct! Het is nog interessanter een boottocht op de heide te maken!

Goed, bovenstaand was eigenlijk alleen een opwarmertje. Het is even geleden dat ik heb geschreven en ik kon niet gelijk beginnen aan onderstaand stuk zonder dingen over te slaan. Dit deel gaat over de prachtige stad genaamd Sevilla, bij Wie is de mol kijkers al wel een beetje bekend.
Het is een doordeweekse woensdagmiddag in april dat we aankomen in deze druk ogende stad. Overal waar we kijken zien we koetsen met paarden en vrouwen in traditionele flamencoachtige kleding. Als we bij het jeugdhostel aankomen, zegt de man achter de receptie dat het geen feestdag is. Een bruiloft dan? Dat moet dan wel een heel populair stel zijn! Niet veel later in het centrum wordt duidelijk dat het inderdaad geen feestdag is. Nee, het is een feestweek! En die week heet Feria de Abril! Deze week en dit feest is het best te verwoorden als wat voor ons in het zuiden een kruising zou zijn tussen carnaval en de braderie. Alleen dan vele malen, en nu moet ik op mijn woorden letten, eleganter, sexier en Spaanser. Hier in Sevilla hebben ze geen optochten maar iedere dag een stierengevecht, ze dragen geen rare kleding waarin je er eigenlijk niet uitziet maar de vrouwen dragen prachtige jurken met naaldhakken en zien er op en top uit, de mannen strak in pak en op een paard en ze doen niet de zevensprong maar dansen de flamenco.

Doordat we vrijdagavond pas bij het stierenvechten terecht kunnen verblijven we twee en een halve dag in Sevilla en krijgen, mede dankzij de Feria, dus een zeer goede indruk van de stad. De lonely beschrijft deze stad als sexy, gutsy en gorgeous maar dit is een understatement! Niet alleen de stad maar ook haar vrouwelijke inwoners kunnen op deze wijze beschreven worden. Er gaat niets boven Parijs maar ik durf deze stad toch wel als nummer twee aan te wijzen. Alles, op het stierenvechten na, klopt er in en aan deze stad. Het park met het plein, waar ook widm is opgenomen, is werkelijk waar fantastisch! Maar ook de Alcázar (fort), de universiteit, de kathedraal (ontzettend groot) en de bruggen over de rivier de Guadalquiver. De Moorse invloed doet je even vergeten dat je in Spanje bent. Naast deze gebouwen en pleinen ontbreekt ook een bezoek aan het flamenco museum niet.
We besluiten om de laatste avond, na het stierenvechten, een drankje te gaan doen op het Feria de Abril terrein. We waren hier donderdagavond al overheen gelopen maar voelde ons met ons toeristenoutfitje niet erg welkom. Deze avond waren we goed voorbereidt. Overhemd, lange broek en tasloos. De sfeer zat er goed in en ik heb zelden in mijn leven zoveel mooie vrouwen per vierkante meter gezien! Het was een bijzondere ervaring om als buitenstaander een kijk in de keuken te nemen van dit voor de Sevillanen geweldige feest, maar je er helemaal thuis voelen doe je als toerist niet. Volgende keer aanpappen met wat locals. In de maand september wordt de Bienal de Flamenco gevierd. Dat wil zeggen een maand lang genieten van de mooiste en meest sexy dans die er is! Ik ga alvast sparen!

Na deze dagen moeten we verder en met pijn in het hart verlaat ik deze stad. Waar dat NO8DO voor staat? Het is het motto van Sevilla en moet gelezen worden als No Madeja( de acht is een knoop wol en dat heet in het Spaans een madeja) Do. Wat "Zij heeft me niet verlaten" betekent. En nee, dat heeft ze inderdaad niet!