Reizen doe je niet ineens maar elke dag een beetje

De uitvaartcollega’s zullen na het lezen van de titel direct denken: “Waar heb ik deze zin toch eerder gehoord / -lezen”? Het is een Maximiliaanse (mijn eerste doopnaam waaraan ik in het dagelijks leven nooit zoveel waarde heb gehecht. Beter gezegd, waar ik in het dagelijks leven nooit zoveel aan wordt herinnerd. Na het eindeloos invullen van mijn eerste volledige naam op allerlei officiële en zogenaamd belangrijke documenten en geschriften ben ik die lange naam Maximiliaan steeds interessanter gaan vinden. Max-i-mi-li-aan. Vijf lettergrepen maar liefst. Goed, ik dwaal af.) verbastering van het prachtige uitvaartgedicht van Toon Hermans: “Sterven doe je niet ineens maar af en toe een beetje”. Het verschil is alleen dat het eerste woord uit voorgaande zin eenmalig geschied. Reizen kunnen we zo vaak doen als we willen. Gelukkig maar want heel, heel langzaam komt het einde van deze reis er dan toch echt aan. Het is immers alweer, bij het schrijven van deze blog, 14 juli. Iedereen om ons heen is of staat zelf ook op het punt om op vakantie te gaan. Vakantie zo zien wij, en na een weekend Kopenhagen de vriend(in)(n)en van Julian, deze reis toch echt niet. Reizen is echt iets heel anders. Dat zelfde reizen hebben we sinds mijn laatste blog vanuit Rusland weer flink gedaan. De blog start in Berlijn en eindigt in Stockholm. Dit is daarmee de op een na laatste blog van de Eurotrip 1.9.

Terug in de gewone wereld. Dat is het enige wat me te binnen schiet als ik de vertaling van Rusland terug naar Polen en, een dag later, Duitsland moet maken. Alles is ineens weer leesbaar d.w.z. het alfabet is terug, de politie is ineens niet meer vijand nummer één en de slaapplekken hebben niet iets weg van een geld witwasserij.

Duitsland. Hier zijn we allebei, Duitslandreis 2003 met Mavo-4, al eens geweest. Toen waren het de steden Berlijn en Dresden, nu is het alleen Berlijn. Ondanks dat het negen jaar geleden is, weet ik nog heel goed dat ik het een geweldige stad vond. Dit terwijl, zo weet Julian op te halen, ik deze reis vooral ontzettend veel heb geslapen. Iedere keer als ik de stoel van de bus raakte was ik weg. Het is voor hem dan ook heerlijk om deze twee dagen bij alles wat ik herken te zeggen: “Hoe weet jij dat nou?, jij lag te pitten man”. De dingen van toen die mij erg zijn bijgebleven zijn dat ik Berlijn een ontzettend gestructureerde en opgeruimde stad vond. Vooral met betrekking tot het verkeer. In vergelijking met Parijs welke op dat gebied echt een gekkenhuis is. Daarnaast is mij bijgebleven dat de Reichstag erg indrukwekkend was maar ook alles rondom WOII. Daaraan in Berlijn geen gebrek. Negen jaar geleden was ik 16, ik moest nog 17 worden, en mijn interesse voor cultuur lag een stuk lager. Geen enkel probleem dus om deze stad nog eens dunnetjes over te doen.
Doordat Berlijn zo geordend is, en bijna functioneel is ingericht, kun je er als toerist geweldig snel doorheen zonder iets te missen. De Reichsstag was echter de enige smet in de bijna vlekkeloze Duitse efficiëntie. Collega Yolande (bij bellers ook wel bekend als Yolante, Yolanda of die vrouw van de opleidingen uitvaardlijder) had mij aangeraden het huis/museum bij Checkpoint Charlie ook te bezoeken. Dat was zeker een geslaagde tip, waarvoor dank. Naast deze oorlogsherinnering zien we het Statsi museum, stukken van de Berlijnse muur en het indrukwekkende Topografie des Terrors. Een museum vol uitleg over de SS, de Statsi en andere groepen (NSB) die trouw aan Hitlers zijde stonden. Naast WOII sites heeft Berlijn ook heel veel mooie niet oorlog sites te bieden. Het Guggenheim (helaas dicht), het Bauhaus Archiv, Unter den Linden, Alexanderplatz en het Duitse Filmmuseum bij de Potsdammerplatz zijn één voor één zeer de moeite waard.
Na de geslaagde dagen in Berlijn is het tijd voor het hoge Noorden. Het dure en groene Scandinavië. Te beginnen in Denemarken (eigenlijk als tweede daar we al in Finland zijn geweest). De camping in Denemarken ligt aan een groot vismeer in een rustig plaatsje. Denemarken is dun bevolkt en dat merken we op als we van de Duitse grens tot aan de camping bijna geen huizen tegenkomen. Heel even doet het me aan Tholen denken. Sowieso zijn wij het beiden eens over het feit dat Denemarken erg veel op Nederland lijkt. (Vooral Kopenhagen welke de boeken ingaat als een opgeruimd Amsterdam). Op de camping worden we onder de vleugels genomen van een ouder echtpaar uit Groningen. Wat begint met: “Jullie willen vast wel een biertje jongens?”, eindigt in een nachtsessie waarbij wij, de jongelui, als eerste afhaken. Zelden heb ik mensen op die leeftijd meegemaakt die zo actief en vol levensvreugde in het leven staan. Geen gezeur over geluidsoverlast of achter de geraniums. Nee, reizen, genieten en al die leeftijdsgenoten belachelijk maken die zich als zure oude bejaarden gedragen (van die mensen die zich af vragen waarom de kleinkinderen nooit langskomen). Mensen uit Groningen met dus de nodige Groningse nuchter- en stugheid. Wij zijn overigens Hollanders, zij komen ut ‘t Nôrden. Ze gaan bij mij dan ook de boeken in als ‘De Noorderlingen’ (naar de film van Alex van Warmerdam).
Vanuit deze camping bezoeken we ook Legoland. Dat was geen discussie! Als je in Denemarken bent, moet je naar Legoland zijn geweest. Heel even, bij binnenkomst, had ik van dit stellige argument direct spijt. Twee jongens van 25 en 26 tussen de gezinnetjes en kinderen van maximaal 12. Uiteindelijk is het dankzij het soort Madurodam achtige effect dat het park bezit dat we ons niet als Marc en Robert door het park voelde lopen. Gelukkig maar want het volgende to see thing on the list was het huis van Hans Christian Andersen. De man van de sprookjes. Vooral zijn spreuk: to travel is to live, zal mij zeker bijblijven. Vanuit Odense, waar H.C. Andersen gewoond heeft, rijden we door naar Kopenhagen. Hier staat ons Hollandse gezelligheid te wachten. Ik corrigeer, Zeeuwse gezelligheid. En die bin NIE zûnig! Vijf vrienden van Julian en zijn vriendin zijn een weekend naar Kopenhagen overgekomen. Als ware kameleons hebben zij zich direct aan onze budget levenswijze aangepast. Dat niet alleen, ze hebben ook ons tempo van een stad optimaal bezichtigen proberen bij te houden. Dit laatste resulteerde in blaren en werkelijk gesloopte mensen. Ons respect dat ze het hebben volgehouden! Gelukkig was er, naast het afzien, afgebeuld en gesloopt worden (zo las ik op Facebook) ook genoeg tijd voor heel veel lol, duty free Heineken en verhalen. Al met al ook voor ons een druk weekend. Missie geslaagd!
Het rustmoment vinden we in de auto van Malmö naar Stockholm. Een rit van een kleine zes uur waarbij weer even de rustigere cd’s voorbij komen.

Helemaal zen en klaar voor de volgende stad komen we aan bij de camping van Stockholm. In Stockholm ben ik drie jaar geleden met Hein geweest. We waren toen eerst op bezoek bij een vriendin in Uppsala en hebben daarna samen de stad gezien. Toch is dit de eerste keer dat ik, in een stad waar ik al eerder ben geweest, eigenlijk niets meer voor de geest kan halen. Zoveel hadden wij toen toch niet op Hein? De Ice Bar die is in ieder geval goed blijven hangen! Net zoals alle rustplekken en terrasjes van die dagen. Andere mindset zullen we maar zeggen. Dit maal bekijk(en) ik, we, Stockholm op de manier van Kleppe en de Waal, naar het reismodel van J. Vermeulen. Deze houdt in; Lonely erbij, voorbereiden en inlezen, vroeg op, pas erin en bezichtigen maar. Het leger is er niets bij. Na twee volle dagen Stockholm vinken we ook deze stad als gezien af. Door naar het laatste land van de reis. Noorwegen. Tevens het duurste land.

Voordat ik de blog officieel afsluit kom ik nog even kort terug op het circus in Moskou. De vorige blog ging de ochtend voor we er ’s avonds heen zouden gaan de site waarbenjij.nu op. Als het de moeite waard was zou ik het vertellen. De moeite waard was het zeker! Dit was nou een circus zoals een circus hoort te zijn. Het cliché circus maar dat maakte het wel tot een onwijs geslaagde avond.
Grappige clowns (niet van die enge dikke pedofiel ogende oude mannen), mooie vrouwelijke acrobaten, een leeuwentemmer/dompteur met 10 leeuwen (en het hoofd in de bek van een ervan), beren die kunnen autorijden en jongleurs die over ongekend veel evenwicht beschikken. Mocht er iemand naar Rusland gaan dan is dit circus een must! Het heet . Succes alvast bij het vinden ervan!