Welkom in Utopia

“Welkom in Utopia” – Frank Boeijen

Een kleine twee weken geleden was het dan zover, de Eurotrip ging van start. De trip begint voor mij met een autorit van Roosendaal naar Tholen. Ook al een beetje buitenland, of is dat te makkelijk? Je moet dan in ieder geval een brug over en als die brug er niet zou zijn. Ach voor dergelijke utopieën is het nog te vroeg. De utopie staat centraal in deze eerste schets van mijn/onze ervaringen en belevenissen. Ik schrijf deze blog als we, na vele malen het bord ‘complet’ te hebben gezien, in onze hotelkamer van Etap in het, in de zomer, door surfdudes en –chicks overgoten Biarritz. Dit vanwege de droomhoge golven die hier op de kust klappen. Ik had al eerder een verhaal willen schrijven maar doordat ik een paar dagen niet zo fit ben geweest is dit erbij ingeschoten.

BENELUX
Terug naar het begin van de reis. Na vertrek uit Tholen zijn we de trip bescheiden begonnen met een bezoek aan de hoofdstad van België en gelijk ook de hoofdstad van Europa. Juist ja, Brussel. Julian wilde graag het Atomium en Manneken Pis zien. Dat eerste heb ik ook nog niet eerder gezien en als de mythe rondom Manneken Pis net zo klein zou zijn geweest als het ‘monument’ zelf dan zou deze aanfluiting nooit op de internationale must see lijstjes terecht zijn gekomen. Het Atomium is nog best een leuk gebouw om te zien. We gaan er ook in en zo krijgen we een mooi uitzicht over, het daarna te bezoeken, Brussel stad. Na deze zonnige ochtend/middag vervolgde onze reis zich naar het eerste rustpunt. Dit zou een jeugdherberg in Champlon zijn, waar we zo wat de enige waren. Prima zo voor een eerste nacht. Wel hebben we die avond zelf gekookt! Om even de gear te testen zeg maar. Dag twee hebben we besteed aan het bezoeken van de grotten van Hotton en de WO2 monumenten in en rondom Bastogne. Na het zien van de geweldige serie Band of Brothers had dit toch wel onze interesse gewekt. Het was zeker de moeite waard en de WO2 kennis werd weer even opgefrist.

Een leuke anekdote die wat aandacht verdiend is ons grotten van Hotton avontuur in Hotton. Er vanuit gaande dat dit een druk bezochte grot is stonden wij, Hollandser kan niet, dik een kwartier voor opening bij de ingang van het visitors’ center. Er was nog niemand. Iets voor tienen toen wij een rondje om het gebouw liepen werden wij bijna aangereden door een vrouw met een ochtendhumeur zo groot dat je eruit kon afleiden dat haar eigen grot toch al een tijdje niet meer bezocht is. Bij binnenkomst bleek deze gedachte te kloppen. Al snauwend en zuchtend wist ze ons te vertellen dat er pas om 11 uur een rondleiding zou zijn. Waarom? Omdat zij dat zo bedacht, waar we bijstonden! Maar je blijft rustig want je bent op reis en jouw leven is wèl leuk. Nadat de klok 11 had geslagen werden we door, wat makkelijk de broer van Willy Wartaal had kunnen zijn, naar de grot gebracht. We waren echter niet de enige. Nee, met ons mee de grot in gingen naast een aantal gezinnetjes ook een volledige MBO klas. En ik mag hier iets over zeggen, want i’ve been there. Maar dan besef je ineens goed hoe irritant en ongeïnteresseerd je een kleine 10 jaar geleden wel niet was. Het moet gezegd, het is aan Willy Wartaal en zijn hand in de zak look en houding te danken dat de vadertjes van de gezinnen niet de kans kregen om de fantasie, deze MBO’ers te vereeuwigen in de grotten, te verwezenlijken. Een enerverende ochtend dus!

Omdat al deze activiteiten aardig wat tijd kostte besloten we nacht twee door te brengen in Luxemburg. Het Groothertogdom Luxemburg wel te verstaan. Man wat zijn deze mensen rijk! Je ziet/merkt dit in Luxemburg aan alles. Dit alles met een aantrekkelijke dieselprijs van 1,27. Luxemburg stad is ook zeker de moeite waard! Neem er in de zomer, op weg naar Italië of Zuid Frankrijk, eens een halve middag de tijd voor. Dat is genoeg maar het is echt een aanrader! Auto parkeren buiten de stad bij een P+R en met 10 minuten zit je hartje centrum.

La France
Na deze kleine amuse betreffende de BENELUX is het tijd voor het echte werk. Want na een ochtend in Luxemburg stad zijn we doorgereden naar het Franse Epernay waar we in een van de beste champagnehuizen ter wereld zijn geweest. Het, tot dat moment voor Julian totaal onbekende, huis van Moët & Chandon. Zoals het hoort bij dit soort luxueuze huizen werden wij voorzien van een privé rondleiding. Hieraan zitten twee voordelen! Het eerste voordeel is dat de gids de tijd neemt voor het hele verhaal en je ongegeneerd een onbeperkt aantal vragen kunt stellen. Dit leidde weer tot een extra glas champagne tasting. Het tweede voordeel is dat er niet zo’n champagne wijsneus tussenzit. Zo’n wat fatsige veertiger met een porsche, een gebotoxeerde vriendin en een midlife die dan gedurende de gehele rondleiding doet alsof hij zelf de druiven van het land heeft staan plukken.

We zijn op tijd klaar in Epernay en omdat we er verder niets te zoeken hebben besluiten we door te pakken. Op naar Versailles waar onze camping voor de komende dagen is gevestigd. Een camping waarover ik een boek kan schrijven. De camping heet ook liefkozend Huttopia. Een woord dat voor altijd op mijn netvlies staat. De camping van Versailles is er één die met stip binnenkomt in Max’s verschrikkelijke camping top 10. Op welke plek? Ik denk nummer drie. Al heb ik in mijn leven echter pas zo weinig gekampeerd dat die top10 pas met drie plaatsen gevuld is.
Bij aankomst, kampeer nacht één, moest we snel de tent opzetten. Dit omdat het A donker werd en B regende. Beide geen succes. Maar de tent, nogmaals dank Tobias, is makkelijk opzetbaar en binnen no-time staat het. De eerste nacht is een gruwel. Het is koud en doordat de tent nat is kan je die niet aanraken omdat het anders naar binnen toe lekt. En de tent is niet zo groot dus dit was al een sport opzich. Als ik die nacht 4 uur heb geslapen kom ik goed weg. Ook de andere nachten zijn niet om over naar huis te schrijven maar ik heb me wel dikker ingepakt. Dat ziet er dan zo uit; 2 joggingsbroeken, 4 lagen aan t-shirts en long sleeves een trui en een bivakmuts. En ik zal wel niet zo’n army boy zijn hoor, maar met 1,5 graden aan de grond heb ik het alsnog niet warm gekregen.
Er waren nog meer ongemakken maar daarvoor verwijs is graag door naar het blog van Julian.

Tijdens het verblijf op deze koude versie van het vage vuur hebben we ook extreem veel gedaan. Versailles en Parijs stonden op het programma. Het kasteel van Versailles is de moeite waard alleen je moet dan niet een weekendje Parijs boeken en dan naar Versailles gaan, want het is een dagvullend programma en met een beetje pech sta je eerst drie weken in de rij.
Na Versailles hebben we twee volle dagen in Parijs doorgebracht. Paris je t’aime. Het is een droombeeld van me om mijn eigen appartementje te hebben in deze geweldige stad die ik sinds deze laatste keer ‘mijn stadje’ ben gaan noemen. Een appartementje uitkijkend op de Seine en de Eiffeltoren. Zodat ik dan iedere dag met een glimlach voor het raam kan staan om al die honderden mensen meterslang in de rij te zien staan voor wat zij denken dat het mooiste uitzicht over Parijs is. Maar insiders en ja zo voel ik me al een beetje, weten wel beter. Waar dan wel? Dat weten alleen Parijs en ik.

Na deze enerverende dagen rondom Parijs gaan we door richting Normandië, Bodeaux en dan langzaam naar de Spaanse grens. Daarover volgende keer meer. En terwijl we Huttopia verlaten hoor ik vanuit de boxen in de auto Frank Boeijen nogmaals zachtjes zingen ‘Welkom in Utopia’.

Max