Proloog

“Wie samen kan reizen, kan ook samen leven” Simon Carmiggelt

Proloog

Toen ik september 2007 begon aan mijn hbo-opleiding stond eigenlijk gelijk al één ding vast, na het afronden van de opleiding zou ik hoe dan ook gaan reizen! Lang en ver reizen.
Nu, iets meer dan vier en een half jaar later is het dan bijna zover: Ik ga op reis. Al dekt het woord ‘ik’ in deze context niet de gehele lading. We gaan op reis, is wat het eigenlijk moet zijn.
Daarnaast moet ik het woord ‘ver’ ook enigszins nuanceren. Want “we” gaan niet naar de andere kant van de wereld of naar landen die enkel met het vliegtuig te bereiken zijn….

Ergens in april vorig jaar had ik het met goede vriend en mede filmcriticus, voor kenner moet hij nog het een en ander bijspijkeren, Julian over mijn plan om na de studie te gaan reizen. “Dat lijkt mij ook wel wat” was zijn reactie. “Maar ik zou zoiets nooit alleen doen” is wat daar direct op volgde. “Als je met meer gaat, kun je alle mooie en bijzondere momenten direct met elkaar delen plus is het nog eens veel gezelliger ook”. Dit gesprek en bovenstaande gedachten zijn de grondbeginselen geweest om samen een reis te maken.

De eerste stap die gezet moest worden in het ‘we gaan op reis plan’ was het kiezen van een reisbestemming. Uren van overleg waren niet nodig en dat is eigenlijk identiek aan al onze besluitvorming. De gekozen bestemming; de oostkust en het zuiden van de VS, Cuba, Jamaica en Mexico. Meer dan een half jaar is dit ons reisplan geweest, tot het moment dat we de reis echt concreet invulling gingen geven. Op dat moment bleek dat het praktisch allemaal best ingewikkeld en onhandig zou zijn. Ach, dat is wel vaker met reizen maar vooral het feit dat we een strak tijdschema moesten maken en al precies moesten bepalen wat we dan wilde zien vonden we toch wel erg bezwarend. Terwijl we deze zaken aan het overdenken waren, dwaalden we langzaam af. “Weet je wat ik ook ooit nog een keer zou willen doen?” “Een roadtrip maken door Europa!”. In eerste instantie een grap en een onderdeel van de ik-wil-eigenlijk-wel-de-hele-wereld-over-reizen gedachte. Maar het hele idee ging echter steeds beter klinken. Auto kopen, tentje ritselen en vervolgens gaan een staan waar we willen. Plus, vind je nergens zoveel verschillende culturen.
En zo besloten we, die zondagmiddag, het complete reisplan om te gooien. Een roadtrip door Europa it is!

Bij een Eurotrip hoort echter één land binnen de EU, wat toch eigenlijk een beetje als land buiten Europa gezien wordt, dat een must see is en dat is Mother Russia. Het grootste land ter wereld en het land waarvoor we slechts vijf verschillende aanvraagdocumenten en een stembiljet met daarop Poetin moesten inleveren in ruil voor een visum. Het land waar vodka goedkoper en veiliger is dan leidingwater, waarvan de rijkste inwoners aandelen hebben in zo’n beetje iedere Europese voetbalclub en waar het woord corruptie net zo gevoelig ligt als hier het woord hypotheekrenteaftrek.

Wekelijkse reisvergaderingen en dagelijkse e-mailtjes en telefoontjes hebben concreet invulling gegeven aan de Eurotrip. We hebben een heel druk schema maar alles onder het simpele en dus Henk en Ingrid motto; “Wat lukt doen we, wat niet lukt niet”. De SBS6 gedachte zeg maar. Blij dat wij tijdens de reis nog even kunnen profiteren van de euro.
Als alles lukt zijn dit de landen die we gedurende de vier maanden bezoeken; België, Luxemburg, Frankrijk, Spanje, Portugal, (optioneel Marokko, Zwitserland, Tsjechië ), Gibraltar (GB), Andorra, Monaco, Italië, Vaticaanstad, Kroatië, Slovenië, Hongarije, Slowakije, Oostenrijk, Polen, Finland, Rusland, Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen.

De reis moet zo low budget mogelijk. Slapen doen we in de auto, hostels of de tent. Zelfs de campings moeten low budget, dus als ik Julian als huisdier gratis het terrein op krijg zal ik het niet laten. De campings zijn voor ons geselecteerd door de ANWB en ACSI. Ik wist niet dat er in Europa zoveel campings waren. Voor eerdere, zeer geslaagde(sarcastisch), campingavonturen raad ik jullie aan even het eerste verhaal van mijn andere blog (VS-Mexico) te lezen.

We zijn nu aan de vooravond van onze reis en we zijn er klaar voor! Het eerste echte reisverslag verschijnt als we daadwerkelijk in de afgeladen Polo onderweg zijn. We beginnen de eerste dag bescheiden door Brussel en Bastogne aan te doen. De weerverwachtingen zijn nog niet heel gunstig maar daar zal vast snel verandering in komen.

Als laatste dan nog, voor de mensen die willen weten waar we het geld voor zo’n lange reis vandaan hebben gehaald. Heel simpel, we hijsen ons allebei in apenpak en gaan opzoek naar pakjes die voor ons in de verschillende landen verstopt liggen. Vervolgens zingen we wat liedjes over dat in een bepaald land anders wordt gesproken dan in Nederland. Aan het eind van de trip brengen we de pakjes naar Brussel en daar staat dan de minister op ons te wachten.
Hij zal de volgende woorden tot ons richten: “Bedankt voor jullie leuke foto’s en sterke reisverhalen jongens”. “Jullie dragen bij aan de saamhorigheid van het meest welvarende continent ter wereld”. “Nu maar hopen dat dit, door het rijk gefinancierde, charme offensief Wilders ervan overtuigt hoe mooi, bijzonder en belangrijk één Europa is”. En wij zullen hem dan zeggen; “Dat is heel fijn, maar kunnen we even vangen?”…….

Tot zover!

Voor de statistici onder ons hier nog even wat reisgegevens:
Dagen: ongeveer 120
Kilometers: ongeveer 30.000
Landen: 22 (incl. kleine republiekjes en belastingparadijsjes)
Personen: 2
Visum: 1
Auto: VW Polo 1.9 SDI

Max