Terug naar de kust
Door: Max de Waal
Blijf op de hoogte en volg Max
10 Maart 2012 | Mexico, Tulum
De titel van deze blog heeft een dubbele laag. De eerste laag is dat we 11 dagen geleden in Cancun, aan de kust, zijn aangekomen, om vervolgens de binnenlanden van Mexico in te trekken. Nu zijn we weer terug bij dezelfde kust. Hetzij in Tulum in plaats van het door Amerikaanse idioten overspoelde Cancun.
De andere laag is dat er in Nederland een boek is dat Terug naar de kust heet. Waarom ik dat vertel? Simpel, Terug naar de kust is een commercieel geschreven werkstuk van pulpschrijfster Saskia Noort. En dat commerciële is hetgeen waar ik het onder meer even over wil hebben.
Mexico is een goedkoop land waar je voor 50 pesos (zo´n 3,50 euro) een goede avondmaaltijd naar binnen kunt werken. Overal moet je met pesos betalen en spreekt er niet een Mexicaan Engels. Totdat je bij de kust komt. De peso is ineens niet meer het betaalmiddel, maar de Amerikaanse dollar. Waar de Mexicanen tegen je in het Engels beginnen te praten en waar een maaltijd ineens 50 dollar is geworden. Maar Max, dat is toch overal? Ja dat klopt maar waar ik naartoe wil is dat het ons, voor een groot deel, is gelukt om dit alles te omzeilen.
Wij genieten in Tulum optimaal van de echte Mexicaanse kust. Een kust zonder Amerikanen, Engelssprekende Mexicanen en resorts waar je, net als koeien en schapen in Nederland, gemerkt wordt.
Wij slapen in een hut waar serieus zout water uit de douchekraan komt, hetzij zonder zout. Waar een klamboe voor de open ramen moet zorgen voor de airco en waar je als je wakker wordt direct op de carbische, lichtblauwe, zee kijkt. Wat een leven! Ik geniet optimaal en met volle teugen! Hoe? Door onder andere tot middernacht op de kust te zitten met mojito´s en te genieten, gewoon simpelweg genieten!
Maar je wilt ook iets doen! Zo ben ik, op aanraden van een vriendin, op een excursie geweest. Een excursie die mij zou gaan laten zwemmen met 12 meter lange walvishaaien. Ik had een missie! Na de nodige telefoontjes en internetoverboekingen was het zover! Doordat deze excursie begon in Cancun was ik de eerste die door het busje werd opgehaald. En toen volgde de rit, de rit die mij meenam langs de resorts. En daar stond het resortvolk met de reflecterende armbandjes met de naam van het hotel en het woord all-inclusive te wachten. Een beetje hypocriet van mijn kant, want normaal vind ook ik het heerlijk om in dit soort resorts te verblijven. Toen het busje volzat en we bij Cancun aankwamen begon het! De tocht met de boot zou een uur duren en vervolgens zou het even afwachten zijn hoeveel walvishaaien we zouden gaan zien.
Er zaten leuke mensen bij mij op de boot waaronder vier Britten, waarvan een zo de vader van Jason Statham had kunnen zijn. Britten hebben een geweldig gevoel voor humor en bij het zien van de eerste dolfijnen wisten ze dan ook te melden: ´those whalesharks aren´t that big at all, now are they?!´
Na een uur varen komt het beginwoord van deze blog weer terug, commercieel. Want wij waren niet de enige, 10 persoons, boot. Nee er lagen er wel 20. Dit mocht de pret uiteraard niet drukken.
En bij het zien van de eerste walvishaai vergeet je sowiezo even alles om je heen. Wat een prachtige imposante dieren. En het waren er wel 50! Tijd voor een duik dus. Want vanuit de boot denkje; wel groot maar valt mee. Eenmaal naast het dier in het water denk je; jezus wat zijn deze dingen groot! They raise hell, never mind pulses!
Wat een geweldige ervaring was dit! Iets dat niet iedereen in zijn leven meemaakt en mij niet meer afgepakt kan worden! Een van de Britten werd nog bijna opgezogen doordat hij te dicht bij de, 2 meter brede, bek van een van deze beesten zwom. But it´s on camera!
De heerlijke tijd hier bij de kust zit er bijna op en we gaan Mexico alweer bijna verlaten. Maar de vakantie is nog niet om en soon we are heading to California! Als ik een overall conclusie moet geven van het land, dan ben ik uitermate positief! Goed voorbereid naar dit soort landen gaan is echter wel aan te raden. Of je moet gelabeld en wel in een resort verblijven. Ver weg van wat juist zo mooi is aan Mexico.... het échte Mexico!
De andere laag is dat er in Nederland een boek is dat Terug naar de kust heet. Waarom ik dat vertel? Simpel, Terug naar de kust is een commercieel geschreven werkstuk van pulpschrijfster Saskia Noort. En dat commerciële is hetgeen waar ik het onder meer even over wil hebben.
Mexico is een goedkoop land waar je voor 50 pesos (zo´n 3,50 euro) een goede avondmaaltijd naar binnen kunt werken. Overal moet je met pesos betalen en spreekt er niet een Mexicaan Engels. Totdat je bij de kust komt. De peso is ineens niet meer het betaalmiddel, maar de Amerikaanse dollar. Waar de Mexicanen tegen je in het Engels beginnen te praten en waar een maaltijd ineens 50 dollar is geworden. Maar Max, dat is toch overal? Ja dat klopt maar waar ik naartoe wil is dat het ons, voor een groot deel, is gelukt om dit alles te omzeilen.
Wij genieten in Tulum optimaal van de echte Mexicaanse kust. Een kust zonder Amerikanen, Engelssprekende Mexicanen en resorts waar je, net als koeien en schapen in Nederland, gemerkt wordt.
Wij slapen in een hut waar serieus zout water uit de douchekraan komt, hetzij zonder zout. Waar een klamboe voor de open ramen moet zorgen voor de airco en waar je als je wakker wordt direct op de carbische, lichtblauwe, zee kijkt. Wat een leven! Ik geniet optimaal en met volle teugen! Hoe? Door onder andere tot middernacht op de kust te zitten met mojito´s en te genieten, gewoon simpelweg genieten!
Maar je wilt ook iets doen! Zo ben ik, op aanraden van een vriendin, op een excursie geweest. Een excursie die mij zou gaan laten zwemmen met 12 meter lange walvishaaien. Ik had een missie! Na de nodige telefoontjes en internetoverboekingen was het zover! Doordat deze excursie begon in Cancun was ik de eerste die door het busje werd opgehaald. En toen volgde de rit, de rit die mij meenam langs de resorts. En daar stond het resortvolk met de reflecterende armbandjes met de naam van het hotel en het woord all-inclusive te wachten. Een beetje hypocriet van mijn kant, want normaal vind ook ik het heerlijk om in dit soort resorts te verblijven. Toen het busje volzat en we bij Cancun aankwamen begon het! De tocht met de boot zou een uur duren en vervolgens zou het even afwachten zijn hoeveel walvishaaien we zouden gaan zien.
Er zaten leuke mensen bij mij op de boot waaronder vier Britten, waarvan een zo de vader van Jason Statham had kunnen zijn. Britten hebben een geweldig gevoel voor humor en bij het zien van de eerste dolfijnen wisten ze dan ook te melden: ´those whalesharks aren´t that big at all, now are they?!´
Na een uur varen komt het beginwoord van deze blog weer terug, commercieel. Want wij waren niet de enige, 10 persoons, boot. Nee er lagen er wel 20. Dit mocht de pret uiteraard niet drukken.
En bij het zien van de eerste walvishaai vergeet je sowiezo even alles om je heen. Wat een prachtige imposante dieren. En het waren er wel 50! Tijd voor een duik dus. Want vanuit de boot denkje; wel groot maar valt mee. Eenmaal naast het dier in het water denk je; jezus wat zijn deze dingen groot! They raise hell, never mind pulses!
Wat een geweldige ervaring was dit! Iets dat niet iedereen in zijn leven meemaakt en mij niet meer afgepakt kan worden! Een van de Britten werd nog bijna opgezogen doordat hij te dicht bij de, 2 meter brede, bek van een van deze beesten zwom. But it´s on camera!
De heerlijke tijd hier bij de kust zit er bijna op en we gaan Mexico alweer bijna verlaten. Maar de vakantie is nog niet om en soon we are heading to California! Als ik een overall conclusie moet geven van het land, dan ben ik uitermate positief! Goed voorbereid naar dit soort landen gaan is echter wel aan te raden. Of je moet gelabeld en wel in een resort verblijven. Ver weg van wat juist zo mooi is aan Mexico.... het échte Mexico!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
