Las Vegas: De onweerstaanbare waanzin
Door: Max de Waal
Blijf op de hoogte en volg Max
10 Maart 2012 | Verenigde Staten, Las Vegas
Het was een tijdje stil maar ik heb mezelf de afgelopen week begeven in niemandsland. De WiFi spots waar je normaal over struikeld zijn verdwenen, met andere woorden deel 2 van de reis is begonnen.
De reis zou in eerste instantie beginnen in Phoenix. Echter tijdens een van de lange ritten die we maakte in New Orleans hadden we het idee opgepakt om in plaats van Phoenix, Joshua Tree Park te bezoeken.
Nu hoor ik jullie denken; Joshua Tree, dat klinkt bekend?! Laat ik dit verklappen, een zichzelf veel te serieus nemend popbandje uit Ierland waarvan de leadzanger graag een soort hulp-jezus uithangt heeft er een, schijnbaar het beste, album naar vernoemd.
Maar terugkomend op het park zelf, we hebben er absoluut geen spijt van gehad dat we Phoenix hebben ingeruild voor dit National Park. Wat er zo speciaal is aan het park? Buiten de grootse rotsformaties staat het hele park vol met de, gelijknamige, Joshua Tree. Deze boom is een grappige kruising tussen een kaktus en een palmboom en groeit alleen in deze regio.
Na een nacht, de zowaar eerste Max in een tent nacht, hebben we het park verlaten om een 8 uur durende reis naar de Grand Canyon te maken. Net voor het donker werd konden we onze tent opzetten en nog snel even een glimp opvangen van de canyon zelf. Adembenemend! Wat een prachtige panorama.
Na de tweede Max in een tent nacht, ik ga er aan wennen, besluiten we om een wandeling te maken die ons voor een gedeelte in de canyon zelf brengt. Mocht iemand ooit naar de Grand Canyon gaan, doen! Het vergt enige voorbereiding, aangezien het in de canyon zelf rond de 35 graden was, maar dan heb je ook wat. Het pad dat wij volgde zou ons uiteindelijk helemaal naar beneden hebben gebracht. Maar gezien de hitte en het feit dat we dan ook weer 1,5 kilometer berg opwaarts hadden moeten lopen, hebben we besloten om na een kleine 400 meter om te draaien.
Na de tweede nacht in de canyon, derde Max in tent nacht, stond ik 's ochtends al erg vroeg naast mijn bed. Nouja bed, zeg maar gerust opblaasbare plank. Gevangen liggen beter. Maargoed ik had energie want we zouden die dag vertrekken naar VEGAS BABY! De stad waar echt alles mogelijk is, waar mensenlevens geruineerd worden, waar stelletjes of wildvreemden ladderzat met elkaar trouwen in een van de Wedding Chapels en waar oma'tjes van dik in de 80 op de valreep nog miljonair worden.
Rond het middaguur kwamen we aan en wilde inchecken in ons hotel. Het betreffende hotel, Treasure Island, ligt midden op de strip en we hadden dus alles dicht bij de hand. Maar we waren niet de enige die wilde inchecken. Na campings gehad te hebben waar niemand te vinden was behalve wij, stond er nu een man of 150 in de rij. Dat heeft even geduurd. In tegenstelling tot normaal, was ik dit keer degene die rustig bleef en zich niks aantrok van het feit dat het hotel te krenterig was om een extra van straat geplukte illegaal even 5 minuten achter de incheckbalie te zetten. Als klap op de vuurpijl had de betreffende receptionist totaal geen haast en de incheck zelf duurde daarom ook nog zeker een kwartier, waarbij alles netjes met tweede handen en op een licht autistische manier werd aangereikt, dit alles tot stiekeme hilariteit van mij.
's Avonds begon de pret pas echt! Wat een bizarre stad is Las Vegas. Het is zo nep en zo over the top dat het leuk is. We hebben een rondje over the strip gedaan en hebben allerlei hotel bezocht. Hotels waar ook weer alles mogelijk was. Voordat je in welk hotel dan ook kunt inchecken moet je je eerst door een casino floor heenwerken. Een floor met opvallend veel bejaarden. Bejaarden die wellicht hun pensioen op deze manier hopen binnen te harken. Naast de casino's onderscheidt ieder hotel zich met iets anders, Treasure Island heeft een piratenshow, MGM Grand een leeuwenkooi, de Stratosphere een attractie op het dak, New York, New York een achtbaan om het hotel heen en ga zo maar door! Ook heeft ieder hotel de bekende wedding chapels. De wedding chapels waar stelletjes in stilte trouwen of waar dronken mensen elkaar voor 1 nacht het jawoord geven. Of ik getrouwd ben in een zatte bui? What happens in Vegas, stays in Vegas.
Voor zover weer even een kleine update over mijn reilen en zeilen in de VS. Binnenkort volgt er meer.
Om jullie, trouwe lezers, toch alvast van wat meer literatuur te voorzien heb ik een van mijn reisgenoten gevraagd een gastcolumn te schrijven. Jochen is het 'slachtoffer' geworden. Waarover ik hem wil laten schrijven was al snel duidelijk. Het feit dat we in het land zijn waar Restaurant Les Arcs d'Or op iedere straathoek te vinden is en hij in de drie jaar dat hij hier studeerde er niet 1 stap heeft binnengezet, vraagt om de nodige tekst en uitleg.
Waar de column over gaat? Jochen's haat tegen MacDonalds. Jochen...brand los!
De reis zou in eerste instantie beginnen in Phoenix. Echter tijdens een van de lange ritten die we maakte in New Orleans hadden we het idee opgepakt om in plaats van Phoenix, Joshua Tree Park te bezoeken.
Nu hoor ik jullie denken; Joshua Tree, dat klinkt bekend?! Laat ik dit verklappen, een zichzelf veel te serieus nemend popbandje uit Ierland waarvan de leadzanger graag een soort hulp-jezus uithangt heeft er een, schijnbaar het beste, album naar vernoemd.
Maar terugkomend op het park zelf, we hebben er absoluut geen spijt van gehad dat we Phoenix hebben ingeruild voor dit National Park. Wat er zo speciaal is aan het park? Buiten de grootse rotsformaties staat het hele park vol met de, gelijknamige, Joshua Tree. Deze boom is een grappige kruising tussen een kaktus en een palmboom en groeit alleen in deze regio.
Na een nacht, de zowaar eerste Max in een tent nacht, hebben we het park verlaten om een 8 uur durende reis naar de Grand Canyon te maken. Net voor het donker werd konden we onze tent opzetten en nog snel even een glimp opvangen van de canyon zelf. Adembenemend! Wat een prachtige panorama.
Na de tweede Max in een tent nacht, ik ga er aan wennen, besluiten we om een wandeling te maken die ons voor een gedeelte in de canyon zelf brengt. Mocht iemand ooit naar de Grand Canyon gaan, doen! Het vergt enige voorbereiding, aangezien het in de canyon zelf rond de 35 graden was, maar dan heb je ook wat. Het pad dat wij volgde zou ons uiteindelijk helemaal naar beneden hebben gebracht. Maar gezien de hitte en het feit dat we dan ook weer 1,5 kilometer berg opwaarts hadden moeten lopen, hebben we besloten om na een kleine 400 meter om te draaien.
Na de tweede nacht in de canyon, derde Max in tent nacht, stond ik 's ochtends al erg vroeg naast mijn bed. Nouja bed, zeg maar gerust opblaasbare plank. Gevangen liggen beter. Maargoed ik had energie want we zouden die dag vertrekken naar VEGAS BABY! De stad waar echt alles mogelijk is, waar mensenlevens geruineerd worden, waar stelletjes of wildvreemden ladderzat met elkaar trouwen in een van de Wedding Chapels en waar oma'tjes van dik in de 80 op de valreep nog miljonair worden.
Rond het middaguur kwamen we aan en wilde inchecken in ons hotel. Het betreffende hotel, Treasure Island, ligt midden op de strip en we hadden dus alles dicht bij de hand. Maar we waren niet de enige die wilde inchecken. Na campings gehad te hebben waar niemand te vinden was behalve wij, stond er nu een man of 150 in de rij. Dat heeft even geduurd. In tegenstelling tot normaal, was ik dit keer degene die rustig bleef en zich niks aantrok van het feit dat het hotel te krenterig was om een extra van straat geplukte illegaal even 5 minuten achter de incheckbalie te zetten. Als klap op de vuurpijl had de betreffende receptionist totaal geen haast en de incheck zelf duurde daarom ook nog zeker een kwartier, waarbij alles netjes met tweede handen en op een licht autistische manier werd aangereikt, dit alles tot stiekeme hilariteit van mij.
's Avonds begon de pret pas echt! Wat een bizarre stad is Las Vegas. Het is zo nep en zo over the top dat het leuk is. We hebben een rondje over the strip gedaan en hebben allerlei hotel bezocht. Hotels waar ook weer alles mogelijk was. Voordat je in welk hotel dan ook kunt inchecken moet je je eerst door een casino floor heenwerken. Een floor met opvallend veel bejaarden. Bejaarden die wellicht hun pensioen op deze manier hopen binnen te harken. Naast de casino's onderscheidt ieder hotel zich met iets anders, Treasure Island heeft een piratenshow, MGM Grand een leeuwenkooi, de Stratosphere een attractie op het dak, New York, New York een achtbaan om het hotel heen en ga zo maar door! Ook heeft ieder hotel de bekende wedding chapels. De wedding chapels waar stelletjes in stilte trouwen of waar dronken mensen elkaar voor 1 nacht het jawoord geven. Of ik getrouwd ben in een zatte bui? What happens in Vegas, stays in Vegas.
Voor zover weer even een kleine update over mijn reilen en zeilen in de VS. Binnenkort volgt er meer.
Om jullie, trouwe lezers, toch alvast van wat meer literatuur te voorzien heb ik een van mijn reisgenoten gevraagd een gastcolumn te schrijven. Jochen is het 'slachtoffer' geworden. Waarover ik hem wil laten schrijven was al snel duidelijk. Het feit dat we in het land zijn waar Restaurant Les Arcs d'Or op iedere straathoek te vinden is en hij in de drie jaar dat hij hier studeerde er niet 1 stap heeft binnengezet, vraagt om de nodige tekst en uitleg.
Waar de column over gaat? Jochen's haat tegen MacDonalds. Jochen...brand los!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
