Een voorbereid mens telt voor twee

Na maanden van mailen, bellen, vergaderen en toch nog maar weer een keer mailen is het dan zover: Ik ga op reis!
Nu is reizen iets dat ik in mijn leven al wel vaker heb gedaan, maar dit keer is het 'for real'. Geen luxueuze hotels waar piccolo's koffers aanpakken, waar je als een VIP wordt behandeld of die voorzien zijn van geairconditioneerde kamers, zwembaden en privé strand. Nee, dit keer ga ik op reis en wel 'nomad' style. Een maand lang ga ik samen met mijn beste vriend Tobias, zijn vriendin Marleen en zijn over intelligente en zeer reislustige broer Jochen rondreizen door de Verenigde Staten en een klein gedeelte van Mexico, de provincie Yacatán. Jochen reist ontzettend veel en is gewend om zich onder de meest bizarre omstandigheden te bevinden en dit is voor ons, eigenlijk vooral voor mij, een enorm voordeel.

Een kleine anekdote geeft inzicht in 'waarom ik deze reis alleen niet zou overleven'.
Het is alweer een paar jaar geleden dat de familie Vermeulen mij uitnodigde op de camping in Umbrië. Tot op dat moment was ik nog nooit eerder op een vakantiecamping geweest, laat staan dat ik er wel eens had overnacht. Overdag ging alles prima en er was geen vuiltje aan de lucht. En toen werd het avond.
Ik was naar het toiletgebouw gelopen om mijn tanden te poetsen en mijn lenzen uit te doen. Nadat mijn lenzen terug in de houder zaten, ik ben redelijk nachtblind, staarde ik ineens in een donker gat dat twee minuten daarvoor toch nog echt een camping was. Waar stond die stomme tent nou ook alweer?! Gelukkig had ik, zoals je in een hotel je eigen kamernummer onthoud, het plaatsnummer van de tent onthouden. Na 5 mensen in verschillende tenten te hebben wakker gemaakt kwam ik er achter dat ze het op de camping niet zo nauw nemen met de plaatsnummers....PANIEK!
Na een klein halfuur als een kip zonder kop over de camping te hebben rondgelopen, dacht ik ineens de auto van de familie te herkennen. Gedesoriënteerd en steke blind moest ik op m'n knieën gaan zitten om de kentekenplaat te kunnen lezen. Het was de goede auto! Bij de tent aangekomen merkte ik tot mijn verbazing dat er geen zoekactie op touw gezet was. Integendeel iedereen lag al heerlijk te slapen.....

Ik denk dat dit een goede indruk geeft van met wat voor die hard kampeerder mijn medereizigers op reis gaan!
Dit gaat mij natuurlijk geen tweede keer gebeuren en met wat hulp van de deskundige heb ik deze reis, voor mezelf, tot in detail voorbereid. Twee dagen voor take off en ik ben al helemaal klaar, dit terwijl ik normaal tien minuten voor vertrek nog even wat kleren en een zwembroek in een koffer propte.
De weegschaal is het in een keer eens met het gewicht van mijn reistas, dit scheelt een hoop stampen, duwen en beuken, en aan de hand van tal van vakantie inpaklijstjes heb ik alle spullen bij me die ik nodig heb.

Hoe ziet de reis er eigenlijk uit? We beginnen in New Orleans, de bakermat van de jazz en een stad verwoest door de orkaan Katrina. Na hier een aantal dagen te zijn geweest vliegen we door naar Cancun, Mexico. In Mexico verblijven we 11 dagen, of de rest van ons leven als we betrokken raken bij de drugsoorlog, en bezoeken we onder andere Maya ruïnes en het strand, we gaan naar de jungle, maar het is niet de rimboe of zo (aldus de echte meisjes in de jungle) en gaan proberen om te zwemmen met het lokale wildlife (dolfijnen en walvishaaien).
Van Cancun vervolgen we onze weg naar San Diego. Vanuit San Diego gaan we naar Phoenix, de Grand Canyon, Las Vegas, Death Vally, Sequoia, Yosemite, San Francisco, Highway 1, Los Angeles en we eindigen weer in San Diego.

Waar ik de kans krijg, zal ik stukken schrijven over wat we waar allemaal hebben meegemaakt.
Ik heb er in ieder geval ontzettend veel zin in!