Made in China

Drie jaar na de geweldige reis door Europa was er eindelijk weer tijd en geld voor een nieuwe reis. Waarbij ik voor het gemak even de 'tussendoortjes' Porto, Istanbul en Wales achterwege laat. Iets met crisis… Dit was weer een reis om over te schrijven. In de categorie ‘heb ik nog een baan als ik terugkom’. Partner in reiscrime Julian - alias Jerry Seinfeld - was erbij, de polo moest dit keer thuisblijven.

Dit keer niet live vanuit het veld, maar een after reisverslag. Een overzicht van onze whereabouts, avonturen en feitjes die je alweer bent vergeten op het moment dat je ze leest. Dit alles hopelijk met de juiste humoristische inslag. Want reizen is leuk, dus erover lezen zou ook leuk moeten zijn. Kleine disclaimer vooraf; het verslag barst van de sluikreclame.

Waar te beginnen? Met het reisschema. Vanuit Brussel bracht Lufthansa ons via München naar Hong Kong. Daarna vertrokken we naar de binnenlanden. We bezochten de rijstterrassen, karstbergen, ‘normale’ bergen, het platteland en een kloof rondom respectievelijk Guilin, Yangshuo, Shilin, Dali en Lijiang. Daarna volgden de grote steden Chengdu, Xian en uiteindelijk Beijing. Vanwaar Swiss ons via Zürich niet naar Brussel maar naar Amsterdam bracht, omdat precies op de dag dat wij terugkwamen de Belgen op Zaventem een NS’je deden. Heerlijk zes uur langer genieten van de reis op een vliegveld zonder Wi-Fi en waar zelfs kraanwater 20 euro kost. Der Sch(w)ei(z)sse.

Alles is massa in China
Even ter illustratie: Een normale stad, zeg Nijmegen/Den Bosch, kent in China al pak ‘m beet drie tot vier miljoen inwoners. Dus een grote stad doet er zeker 8 tot 10. Beijing spande met 22 miljoen inwoners de kroon. Dat is dus Nederland + nog een keer de helft… in één stad!!! En dan maar zeiken dat ons land ‘vol’ zit.

Niet alleen de steden, maar ook het toerisme in China is massa. Als de Chinezen een plek hebben gevonden die vervolgens wordt omgedoopt tot toeristische trekpleister, dan gebeuren er twee dingen: 1. het wordt op deze plek rammend druk en 2. zodra ook de overheid doorheeft dat toeristen er graag komen wordt er ingegrepen en wordt alles gereguleerd. Wat concreet betekent dat alle charme plaatsmaakt voor laten we het ‘gebruiksgemak’ noemen. Als tl-verlichting staat voor romantiek, staat authentiek voor winkelcentrum. Efficiëntie is het toverwoord binnen het Chinese toerisme. Gelukkig zijn Chinese toeristen dusdanig voorspelbaar dat het heel gemakkelijk is om de massa te omzeilen. Een uurtje eerder je bed uit, een uurtje of wat langer in de bus of jezelf verplaatsen op een alternatief vervoersmiddel (lees fiets…van Giant want er is echt geen ander merk te krijgen) en je waant je Remi op de mooiste plekken. En China is mooi, heel erg mooi!

Reizen is ook massa. Niet alleen vanwege de drukte, ook de afstanden zijn aardig. Waar wij in Nederland al tegen een autorit van twee uur naar oma opzien, is in China - het vierde grootste land ter wereld - een treinreis van 18 uur geen uitzondering. We hebben nog niet uitgerekend hoeveel kilometer we dit keer hebben afgelegd, maar ik denk dat als we dezelfde afstanden in Europa hadden afgelegd we wederom een groot deel van het continent hadden gezien.

Do you speak English?
Geen woord. Chinezen spreken geen woord Engels. Is dat erg? Nee, het is soms hooguit onhandig. Want ook van het schrift valt werkelijk niets te maken. Alsof iemand met Parkinson heeft geprobeerd rechte lijnen te trekken, daar komt het een beetje op neer. Gelukkig had ik een taalgidsje meegenomen. Dat is erg handig! Want dan wijs jij een vraag aan in het Chinees, zij begrijpen het en geven vervolgens in het Chinees antwoord en dan begrijp jij er geen flikker van.

Zo hadden we tijdens een van de treinreizen een gesprek met een hoogbejaard stel dat met ons de coupe deelde. Al is ‘gesprek’ een groot woord. Zij voerden vooral een monoloog en wij lachte en knikte vriendelijk. Maar gelukkig zegt non-verbale communicatie ook in China heel veel… of het hetzelfde zegt is dan weer een tweede. Zo zagen ‘opa en oma van de trein’ aan ons dat we honger hadden (omdat we dachten dat er wel een restaurantwagon zou zijn hadden we geen eten meegenomen… op een treinreis van 15 uur) en deelden vervolgens hun eten met ons. Een ander voorbeeld was in Shilin waar ik met het taalgidsje probeerde een kamer te bemachtigen. Na 33 keer een andere zin in het boekje te hebben aangewezen, zonder resultaat, begon ik me af te vragen of de receptioniste de Chinese taal zelf wel machtig was. Maar uiteindelijk hebben we een kamer gekregen. Met wederom veel knikken, lachen en een reisversie van hints.

Wie is hier nou de bezienswaardigheid? Gij of ik?
Niet Aziatische toeristen zijn in China een bezienswaardigheid op zich. Reizen door China betekent dan ook dat je zo nu en dan (on)gevraagd op de foto wordt gezet. Je voelt je soms net een BN’er. Vaak uit het niets stappen mensen op je af die met je op de foto willen. Meestal vragen ze het, maar er zijn er ook genoeg die ongevraagd hun gang gaan. Dat je zelf bijvoorbeeld een foto maakt van het terracotta leger en dat de persoon naast je ongegeneerd een foto van jou maakt. Of de twee dames die tussen ons door liepen en waarbij er dan een foto werd gemaakt. Alsof we erbij hoorden. Maar het hoogtepunt was toch wel tijdens een avond stappen met een groep andere toeristen. Eerst werden we massaal de dansvloer opgetrokken voor foto’s en dansjes (en ik mag dan misschien wel geen danser zijn… hoe de Chinezen dansen of meer bewegen, dat is toch wel het toppunt van hilariteit). Daarna mochten, nee moesten we mee naar een afterparty. Hier stond een tafel vol met bier voor ons klaar… betaald door iemand die heeeel graag met een groep Westerlingen gezien wilde worden. Is vriendschap te koop? Jazeker! (Kleine side note: dit had net zo goed een gevalletje oplichting kunnen zijn. Waarbij de toeristen vervolgens een torenhogen rekening gepresenteerd krijgen voor de ‘leuke’ avond.)

Verkeer
Dacht je dat het Franse of Italiaanse verkeer chaotisch was? Het Chinese verkeer is misschien wel 5x erger. Er zijn geen regels of 1 misschien; Get killed or die trying. Wonder boven wonder ging het toch iedere keer goed. Zelfs de meest aftandse bus of tuktuk bracht ons op de plek van bestemming. Wederom zonder opgelicht te worden.

Maar fietsen in China is ook geniaal! Vooral als je op een gegeven moment een zandpad oprijdt en vervolgens MIDDEN op een akker staat. Boze boer? Welnee, ze wijzen droogjes welke kant je op moet….met je mountainbike in je nek door nog meer akkers! Survival of the fittest, maar wel heel cool. Niet alleen op het platteland is het leuk fietsen, ook in de stad is het prima te doen. There are nine million bicycles in Beijing (en ze zijn allemaal van Giant). Fietsen in de Chinese hoofdstad is echt ideaal! Er liggen fatsoenlijke fietspaden, je legt snel flinke afstanden af EN de kans op een ongeluk is misschien wel kleiner dan wanneer je in de auto zit. Wel rook door de slechte luchtkwaliteit minimaal twee pakjes zware Van Nelle weg. Ideetje voor de VVD… kunnen ze met jouw longen de verbreding van de A2 realiseren. Ik zeg weg met die milieuzones!

Het Zwitserleven gevoel
Naast de drukte van de stad, zijn er genoeg plekken die praktisch verlaten zijn of wel rust en schone lucht, maar nog altijd geen WC bieden. Tiger Leaping Gorge bijvoorbeeld. Twee dagen hiken door een kloof. Awesome! Eerst 5,5 uur berg op langs 28 bochten om vervolgens langs de afrond te lopen. Wat een geniale ervaring was dat. Julian liep erbij als Ali Baba zonder rovers, want de zon brandde als een malle. Wat je ook eens moet proberen is een 30 meter hoge ladder die praktisch verticaal tegen de bergen aan staat beklimmen. De eerste 10 meter denk je nog eitje, maar na 20 meter realiseer je je dat niet eens ergens aan vast zit… Nu we toch in de hoek risicootjes zitten, zonder water en op je slippers een steile en glibberige berg (Moon Hill nabij Yangshuo) beklimmen is nou ook niet direct super handig.

Een andere adembenemende plek is op en rondom de Chinese muur. Je moet drie uur in de bus zitten om er te komen, maar het niet gerestaureerde en bijna verlaten deel tussen Simatai en Jinshanling is het meer dan waard. Zover het oog reikt zie je de doorlopende muur. Dit bijzondere bouwwerk in combinatie met de groene heuvelachtige omgeving maken het tot een bijzondere bijna buitenaardse plek. En ook hier waan je je praktisch alleen.

Ik kan nog uren doortypen over China en al het mooist en bijzonders dat er te zien is. Maar het moet voor jullie ook leuk blijven en voor de baas aangezien NIEMAND dit soort verslagen in z’n vrije tijd leest.

Als toegift wil ik toch nog even iets kwijt over het eten. Het eten in China is heerlijk! Hoogtepunten waren hotpot (Chinees gourmet) en Peking eend. Heerlijk! Chinese zijn van de verse producten en de vis of kip die je bestelt heb je al zeker drie keer voorbij zien zwemmen of lopen. Wij hebben overigens nergens op een kaart hondenvlees of kattenvlees zien staan. Een toerist liet ons een foto zien van een kaart waar hondenvlees opstond, maar had het daar zelf niet gezien. Dat valt dus allemaal best mee. Wat niet meevalt is de hoeveelheid rijst. OVERAL zit rijst bij. Dus je bent blij als je een dag iets anders kan eten. Bijkomend voordeel is wel dat ik nu eindelijk met stokjes heb leren eten!

Nu nog even filosofisch afsluiten. Leven in China betekent omgaan met drukte, slechte luchtkwaliteit, overheidscensuur, hygiënische beperkingen en heel veel rijst. Leven in China betekent genieten van andere dingen. Zoals ik een mede Europeaan die al een kleine twee jaar in China bivakkeert hoorde omschrijven: “In China leer je op een andere manier gelukkig zijn.” Of dat minder of beter is dan ‘ons’ geluk, laat ik in het midden. Ik heb er in ieder geval weer een onvergetelijke reis opzitten! Tot slot de woorden van een wijs man: “Het was unaniem een belachelijk groot succes.”